ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ των εκδόσεων Βακχικόν

Σχηματίζοντας σειρά χωρίς ίχνος/Formant série sans trace

Για κείνη την άηχη χειρονομία της ροής του κόσμου, που έχει επιβάλει την όψη και το εκτός, σ’ αυτή την κάθετη βύθιση από τέτοιο ύψος, θα ανοίξει μια παραφυάδα ικανή των εποχών.

A ce geste sans bruit de l’écoulement du monde, ayant forcé l’allure et le dehors, à cette verticale coulée d’une telle hauteur, s’ouvrira un rejet capable de saisons.

Ο Μικαέλ Οσάν γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 1975. Ακολούθησε φιλολογικές σπουδές στο Παρίσι και συνέχισε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Υπήρξε μέλος της Γενικής Επιθεώρησης Κοινωνικών Υποθέσεων, όπου άσκησε τα καθήκοντά του σε αποστολές για τέσσερα χρόνια. Στη συνέχεια, έγινε Αναπληρωτής Γενικός Διοικητής του Παλατιού των Βερσαλλιών, ενός από τους πιο γνωστούς πολιτιστικούς χώρους της Γαλλίας. Έπειτα, διορίστηκε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. Από τον Σεπτέμβριο του 2015 είναι Μορφωτικός Σύμβουλος της Γαλλικής Πρεσβείας και Διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος. Στον γαλλικό εκδοτικό οίκο Cheyne έχει κυκλοφορήσει τρεις ποιητικές συλλογές: Pâle si la nuit, Terre à Monde και Formant série sans trace. Έχει δημοσιεύσει ποιήματά του στο περιοδικό «Les états provisoires du poème». Ποιήματά του περιλαμβάνονται στην έκδοση Η ποιητική χρονιά του 2010, μια ανθολογία της σύγχρονης γαλλικής ποίησης (εκδόσεις Seghers).

Mikaël Hautchamp est né le 1er février 1975. Il suit des études littéraires à Paris puis poursuit sa scolarité à Sciences-Po (IEP de Paris) et à l’Ecole nationale d’administration. Il est membre de l’Inspection générale des affaires sociales où il mène des missions pendant quatre ans. Il est ensuite Administrateur général adjoint du Château de Versailles, l’un des sites culturels les plus réputés de France. Il devient ensuite Directeur général adjoint de la Bibliothèque nationale de France. Il est depuis septembre 2015, conseiller culturel près l’Ambassade de France en Grèce et Directeur de l’Institut français de Grèce. En tant que poète, il a publié chez Cheyne éditeur, trois livres: Pâle si la nuit, Terre à Monde et Formant série sans trace; a publié également dans la revue «Les états provisoires du poème»; sélectionné dans l’Anthologie 2010 de la poésie francophone contemporaine chez Seghers (l’année poétique).

Ερήμωση

Η έκδοση υποστηρίχθηκε από το Institut Ramon Llull.

Το βιβλικό ποίημα του Αρνάου Πονς Ερήμωση, γίνεται ταυτόχρονα αντικείμενο πρόκλησης και αγάπης, ενώ ανατρέπεται στο δικό του επίπεδο, το ποιητικό· και όταν συναντάμε αποσπάσματα – συχνά κομμένα στη μέση – σε μια ξένη γλώσσα, αυτές οι αναφορές, που ωθούν την ανάγνωσή μας συγκρατώντας την, μας υπενθυμίζουν ότι κάθε αληθινή ποίηση γράφεται μαζί με κάποια άλλη ποίηση, του παρελθόντος και κόντρα σ’ αυτή: φόρος τιμής και σύγκρουση, στοιχεία αναμεμειγμένα, αδιαίρετα.

Ο Αρνάου Πονς (Arnau Pons) γεννήθηκε το 1965 στο Φελανίτς (Felanitx, Μαγιόρκα, Βαλεαρίδες Νήσοι). Είναι Καταλανός ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και εκδότης.

Σήμερα, είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Σπουδών Λογοτεχνικής Κριτικής στο Μεξικό, όπου κάνει συνεδρίες ανάγνωσης σχετικά με την Judith Butler, τον Paul Celan και τον Emmanuel Levinas και ασχολείται επίσης με τη μετάφραση και ανάλυση των Απάντων του Paul Celan στα καταλανικά.

Το 2016, το Υπουργείο Πολιτισμού της Ισπανίας τού απένειμε το Εθνικό Βραβείο Μετάφρασης. Επιλέχθηκε επίσης για να γράψει το κριτικό σημείωμα για τον Celan στον συλλογικό τόμο Makers of Jewish Modernity (Princeton University Press, 2016), το οποίο έλαβε το βραβείο για το καλύτερο εβραϊκό βιβλίο της χρονιάς στην κατηγορία των συλλογικών δοκιμίων.

Έχει εκδώσει τα ποιητικά βιβλία: Liquen saur (1988), A desclòs (1996), Dessecament (1997), Desertar (1997, 2010) και Llum de ganivet (2012).

Η Ερήμωση (Desertar) αποτελεί την πρώτη μετάφραση έργου του στα ελληνικά.

Eπίμετρο: Μυρτώ Γόντικα

Σόδομα & Γόμορρα

Η ανέφικτη τέλεια ένωση του ζεύγους είναι το κεντρικό θέμα στα Σόδομα & Γόμορρα. Ο άγγελος εξ ουρανού έρχεται να παρατηρήσει και να προειδοποιήσει: μόνο ένα ζευγάρι που αγαπιέται αληθινά είναι ικανό να σώσει τον κόσμο από τον όλεθρο της καταστροφής.

Τα Σόδομα & Γόμορρα άρχισαν να γράφονται το 1939. Ολοκληρώθηκαν τον χειμώνα του 1941 με 1942 και κυκλοφόρησαν το 1943, μέσα στη γερμανική Κατοχή. Είναι φυσικό η διάθεση του συγγραφέα τους να είναι σκοτεινή, απαισιόδοξη.

Η παρούσα έκδοση μεταφράστηκε από το πρωτότυπο και κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Ο Ζαν Ζιρωντού (Bellac, 29 Οκτωβρίου 1882 – Παρίσι 31 Ιανουαρίου 1944) φοίτησε στην περίφημη École Normale Supérieure, επιλέγοντας να ειδικευθεί στις «γερμανικές σπουδές». Ταξίδεψε στη Γερμανία, στις Η.Π.Α. και στο Παρίσι, συχνάζοντας στα φιλολογικά στέκια.

Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία του με τον μεγάλο θεατράνθρωπο Λουί Ζουβέ, που τον βοήθησε να ανακαλύψει τη βαθύτερη κλίση του: το θέατρο. Από το μυθιστόρημά του Siegfied et le Limousin εμπνέεται το καταφανώς ανώτερο ομώνυμο θεατρικό Ζίγκφριντ (1928). Από τότε, σχεδόν κάθε χρόνο έγραφε ένα νέο έργο: Αμφιτρύων (1929), Ιουδήθ (1931), Ιντερμέτζο (1933), Τέσσα (1934), Ο Πόλεμος της Τροίας δεν θα γίνει (1935), Ηλέκτρα (1939), Οντίν (1939).

Μες στη δύσκολη συγκυρία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Ζιρωντού επέστρεψε στο θέατρο με τα Σόδομα & Γόμορρα (1943). Πεθαίνει τον Ιανουάριο του 1944 χωρίς να προλάβει να δει τη χώρα του απελευθερωμένη. Ο φίλος του Λουί Ζουβέ θα ανεβάσει το 1946 την πολύ γνωστή, και στο ελληνικό κοινό, «προφητική» του κωμωδία Η τρελή του Σαγιό (1945).

Οι Γρύπες

Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να καταλάβω τι χαρτί είναι, κι όταν αρχίζει να σχηματίζεται ο άσσος στις γωνίες του, παίζω με αυτό το φύλλο, προσπαθώ να το αλλάξω με τη φαντασία μου. Τότε αρχίζει να τσαλακώνεται μπροστά στα μάτια μου κι από επίπεδο παίρνει όγκο. Σχηματίζεται ένα μικρό σπιτάκι που μεγαλώνει σιγά-σιγά, γεμίζει το τραπέζι κι όλο μεγαλώνει. Και γίνεται μπρος στα μάτια μου το πατρικό μου σπίτι, με τα φαρδιά παράθυρα που κοιτάνε τη θάλασσα, και τη βαριά πόρτα με τα στολίδια και τον φεγγίτη της. Ύστερα η κεραμοσκεπή του κι εκείνα τα πουλιά στις άκρες της. Γρύπες τα ‘λεγε ο πατέρας μου. Κάτι παράξενα πουλιά με αλλόκοτα ράμφη που τα ‘χε βάλλει για γούρι και περηφανευόταν για αυτά. Τα πουλιά αυτά ανοίγουν τότε τα ράμφη τους και κρώζουν με κάτι φωνές που μ’ αναστατώνουν. Απελπισία, γέρο, να ακούς αυτές τις φωνές που πάνε να με ξεκουφάνουν. Γιατί δεν είναι τόσο η αλλόκοτη μορφή τους, αλλά η τσιριχτή φωνή τους που με κάνει να ξυπνώ μέσα στη νύχτα. Και τότε σκέφτομαι πως υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Σκέφτομαι εσένα, γέρο, και ξέρω πως δεν θα μου το πάρει η τράπεζα το πατρικό μου.

Ο Πέτρος Φούρναρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι Γεωπόνος. Ζει στη Λέρο. Ασχολείται με το διήγημα, το θέατρο και τη μετάφραση. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Οι Γρύπες είναι το πρώτο του βιβλίο.